Andrew Sullivan breekt een lans voor bloggen.
"The torrent of blogospheric insights, ideas, and arguments places a greater premium on the person who can finally make sense of it all, turning it into something more solid, and lasting, and rewarding" i.c. een artikel, een boek, een traditioneel neergepend iets.
Vreemd hoe hij de loftrompet steekt over bloggen door de waarde ervan in functie te zetten van het 'waarachtige schrijven'. De waarachtige schrijver melkt de bloggemeenschap uit tot hij/zij voldoende aanzetten heeft gekregen om het werkelijke meesterstuk te creëren, de sublimatie in een 'oude' 'solide' en dus kwaliteitsvolle mediavorm. Kwaliteit is geen etiket voor het vluchtige blogmedium. Een behoorlijk onaangepaste verdediging voor het bloggen als u het mij vraagt.
En zolang onze gedachten nog te onrijp zijn voor het meesterwerk houdt Sullivan van de conversatiemogelijkheden die het blogmedium biedt. Zelf linken en gelinkt worden is de boodschap.
“For many years, I kept my reading and linking habits to a relatively small coterie of fellow political bloggers. In today 's blogosphere, to do this is to embrace marginality. I've since added links tot religious blogs and literary ones and scientific ones and just plain weird ones.”
De inhoudelijke inconsistentie van het web van linken dat je weeft, is van secundair belang. Belangrijk is dat er relaties zijn en liefst zoveel mogelijk die verwijzen naar jou(w blog). Relaties generen immers niet alleen lezers, ze verlenen je autoriteit.
Hoe meer links, hoe meer lezers, hoe meer autoriteit? Logica van hinkstapsprongformaat. Hoe meer links hoe meer lezers. Dat is logisch. Maar hoe meer lezers, hoe meer autoriteit? Dat stinkt! Vooral omdat het niet ter zake doet dat die relaties hol zijn, inhoudsloos. Liever ‘plein weird ones', dan geen. Links moeten er gewoon zijn, dat is meer dan voldoende. Zijn ze er niet, ben je een marginaal gegeven, niet de moeite waard. De ongelezen schrijver. Het facebooklid zonder vrienden.
Zegt het aantal lezers dan helemaal niets over de mate waarin de blogger een autoriteit is ‘in het vak’? Natuurlijk wel, maar de wisdom of crowd geldt maar tussen experten. Het gaat niet op als een losgeslagen blogger zijn schrijfselen begint te linken aan Jan en klein Pireke van hier tot in Timbuktu, die op hun beurt dezelfde wederdienst bewijzen. De gemiddelde wijsheid van wat verkondigd wordt, ligt noodgedwongen een stuk lager. Op basis daarvan aanspraak maken op enige autoriteit lijkt me dan ook behoorlijk ongepast.
U mag gerust twijfelen aan deze argumentatie: het staat immers op een linkloze blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten